Narodowe Święto Niepodległości to dla Polaków jedno z najważniejszych świąt państwowych. Po 123 latach zaborów (1795–1918) , nasz kraj odzyskał suwerenność. To święto obchodzone corocznie 11 listopada w dniu, w którym podpisano zawieszenie broni na froncie zachodnim.

Nastąpiło to po powrocie do Warszawy w dniu 10 listopada 1918 r., zwolnionego z więzienia w Magdeburgu, Józefa Piłsudskiego. Marzenia o wolności spełniły się wraz z klęską wszystkich trzech zaborców i zakończeniem I wojny światowej. Dekretem z tego samego dnia Rada Regencyjna oddała Józefowi Piłsudskiemu naczelne dowództwo nad wojskiem, a 14 listopada 1918 r. rozwiązała się, przekazując całą władzę nad tworzącym się państwem Józefowi Piłsudskiemu. Polska powróciła na mapę Europy jako suwerenne państwo.

Walka o niepodległość silnie wpisywała się w codzienność tych, którzy ciężko pracowali, uczyli się, dbali o rozwój gospodarki i życie społeczne, częstokroć będąc z tego powodu szykowanymi, aresztowanymi i prześladowanymi. Starania o niepodległość naznaczone  były również trudem i pracą Polaków na emigracji, którzy wytrwale kultywowali polskość, rozwijając jej myśl polityczną i polską kulturę. Odbudowa ojczyzny, po 123 latach zaborów, była jednak procesem złożonym. Nowy rząd musiał poradzić sobie nie tylko z tym, co zostało zniszczone przez lata musiał połączyć zabory w jednolity organizm państwowy oraz skutecznie prowadzić proces walki o granice i kształt ustrojowy odrodzonej Rzeczypospolitej. Na różnym poziomie rozwoju znajdowały się tereny odrodzonej Polski. Najbardziej rozwinięty był rejon zaboru pruskiego, a także Górny Śląsk, który przez wiele wieków leżał poza obszarem polskiej państwowości. W zaborze rosyjskim rozwinięte były okręgi: łódzki, warszawski i Zagłębie Dąbrowskie. Z kolei w zaborze austriackim zarówno przemysł jak i rolnictwo było na bardzo niskim poziomie. Różnice istniały także w rozwoju sieci komunikacyjnych (drogi, koleje). Głównym zadaniem było zatem stworzenie jednolitego rynku ogólnopolskiego. Polska szybko stała się jednym z głównych producentów zbóż w. Dzięki zamówieniom wojennym od końca 1919 roku rozwijał się przemysł zbrojeniowy, włókienniczy i rzemiosło. Przyłączenie w 1922 roku Górnego Śląska znacznie poprawiło sytuację gospodarczą kraju. Strategicznym posunięciem była decyzja z 1922 roku o budowie portu w Gdyni, co miało na celu uniezależnienie się od zdominowanego przez Niemców Gdańska. Wprowadzono nową jednostkę monetarną – polskiego złotego, zreformowano system podatkowy, utworzono nowy Bank Polski. Dzięki temu do 1929 roku (kryzys światowy) w polskiej gospodarce panowała koniunktura.